Parkinsonova bolest označava poremećaj pokreta koji nastaju zbog gubitka neurona koji luče dopamin, neurotransmitera u dijelu mozga kojim kontrolišemo pokrete.

Prvi simptom koji se pojavljuje najčešće je tremor, odnosno drhtanje, koji se ne može kontrolisati, a pojavljuje se u počecima najčešće u jednoj ruci, no može se pojavljivati i na usnama, bradi i na jeziku. Također, dolazi i do ukočenosti mišića ruku, nogu i vrata, tzv. rigora, kao i do bradikinezije, tj. usporavanja pokreta.

Kod svakog oboljelog pojavljuje drugačija kombinacija ili samo jedan simptom, a najčešće dolazi do progresivnog napretka bolesti, pa u prvim mjesecima oboljeli nisu ni svjesni. Kod nekih oboljelih, bolest može brzo napredovati, dok neki godinama mogu bez većih problema samostalno funkcionisati.

Uz tremor, ukočenost i sporost pokreta, oboljeli mogu osjetiti manjak ravnoteže, do čega dolazi zbog slabljenja ili gubitka postularnih refleksa koji su zaslužni za održavanje uspravnog položaje te koji nas štite od padova. U dužem periodu se kod oboljelih može pojaviti depresija, smetnje u snu, kao i nekontrolisano mokrenje, a može se uočiti i mijenjanje rukopisa i načina govora, odnosno dolazi do usporenog i nerazgovijetnog govora, dok se slova najčešće smanjuju tokom pisanja.

Kod vrlo uznapredovale Parkinsonove bolesti, može doći do demencija, odnosno gubitka sjećanja, zbunjenosti i dezorijentacije, pogotovo tokom noći. Parkinsonova bolest se javlja sporadično, najčešće između četrdesete i sedamdesete godine života, a nakon 65 godine, otprilike 1% populacije oboli od ove bolesti.